Het Energieke Vietnam

Helaas hebben we weer een paar dagen, of eerder weken, niks geschreven, maar dat gaan we nu weer inhalen!
In het laatste blog waren we net aangekomen in Ho Chi Minh City, Vietnam. Het vroegere Saigon is nog steeds heel erg bruisend en actief ook al vond de Communistische Staat van Noord Vietnam dat ze er een stempel op moesten drukken. Veel gebouwen hebben dus een 'Communistische Make-over' gehad, wat neerkomt op veel extra betonnen pilaren, alle rondingen vervangen door hoeken en overal Vietnamese Staats vlaggen ophangen in combinatie met propaganda posters.
Ondanks de eerste streng gereguleerde indruk is Saigon eigenlijk een ware metropool. Bloeiende business en winkelcentra worden afgewisseld door torenhoge hotels met luxueuze dakterrassen (waar we uiteraard van hebben genoten, ondanks het prijskaartje) en dan is er nog het verkeer dat voornamelijk bestaat uit scooters. Heel erg veel scooters. Oversteken zonder verkeer? Onmogelijk, je moet op een langzaam en constant tempo door de scooter zwerm, die af en toe een onredelijke auto of bus bevat, heen wandelen. Ook hier hebben we weer geweldige mensen ontmoet; Taylor & Andrew, onze Texaanse Rednecks. En Steffi & Connie, twee meiden uit München. Samen hebben we meegemaakt dat we niet in een bar mochten zitten omdat we 'maar' 6 schotjes en twee cocktail buckets wilden bestellen, we waren het er allemaal over eens dat de bareigenaresse haar verstand een tijdje terug was verloren.
Na het ontzettend drukke Saigon zijn we een paar dagen op adem gekomen in Mui Ne, het watersport paradijs van Vietnam. Ook al hebben we alleen maar aan het geweldige zwembad gelegen in ons hotel. Dit had een hele goede reden want we moesten wat energie opbouwen voor wat zou volgen...
Vanaf Mui Ne hebben we een uitzonderlijk hobbelige rit gehad in een busje (met te weinig beenruimte en teveel mensen voor de aanwezige hoeveelheid stoelen) naar Dalat vanaf waar we begonnen aan onze 6-Daagse motortour door de Centrale Hooglanden van Vietnam. Dieke ging achterop bij de gids en ik mocht mezelf het motorrijden aanleren op een manueel geschakelde 250cc. Alsof dat nog niet moeilijk genoeg was moest ik ook nog door constante regenbuien en rukwinden in gebergtes rijden waar de kwaliteit van de wegen vaak slechter was dan de karrensporen in Nederland. Wegen met meer gaten dan vlakke weg, bedekt onder een laag grind en af en toe nog wat modderstromen over de weg. Zoals onze gids Binh zei:'If you drive with Binh in Vietnam, you get experience enough to drive everywhere else in the World!'. Naast deze uitdagingen was het prachtig om te rijden, de uitzichten die je tegemoet rijdt op het Ho Chi Minh Trail zijn zo mooi dat ze amper te beschrijven zijn. Het eten bij kleine restaurantjes langs de weg op aanraden van de gids heeft een onuitwisbare indruk van de Vietnamese keuken op ons achtergelaten en alles bij elkaar genomen was het gewoon geweldig!
Hoi An was de eindplek van onze tour en is een stad die zo in een brochure kan: kleine, rustige steegjes gevuld met winkeltjes, eeuwenoude huizen en tempels en een sfeer die bijna magisch genoemd kan worden maken het bij elkaar een stad waar je alleen maar van kan genieten, denken wij.
Nu ik dit schrijf zit ik in Hue, de hoofdstad van Vietnam tijdens de Nguyen dynastie, waar we overal resten van vroegere glorie hebben gezien in de Keizerlijke Citadel en de vele Koninklijke Tombes rondom de stad. Morgen rijzen we naar Hanoi en op die dag hebben we nog maar 8 dagen te gaan tot we naar huis gaan. Een van de grootste reizen van ons leven zit er bijna op, en dat is eigenlijk best wel een beetje jammer.